Hoe kom je er toe als vrijwilliger mee te gaan met de Zonnebloemboot , ieder jaar weer.
Wel eind 1992 stond er in een vakblad voor koks een advertentie : Kok gevraagd op de Zonnebloemboot. Dus gebeld naar Breda voor informatie . Foutje advertentie was onnodig geplaatst, maar de dame aan de telefoon zei toen: wil u niet mee als vrijwilliger en aangezien we het daar al eens over gehad hadden, hebben we ons toen opgegeven en zijn we dat blijven doen.
Als je de eerste keer meegaat met zo’n vakantiereis met de Zonnebloemboot weet je niet wat je te wachten staat. De eerste stappen zijn wat onwennig , je ontmoet allemaal vreemde mensen maar met de neus de zelfde kant op. Na de introductie begint de taak die je de gehele reis mag vervullen: Receptie-Brandwacht-Restaurant-Omloop-Bar-Afwas-Koffiehoek voor de algemene vrijwilligers. Zorgtaken voor de zorgmedewerkers. Er heerst een strakke dicipline met als doel, de gast moet een leuke vakantie hebben. Nu kan ik uit ervaring zeggen dat dit heel goed lukt.
De meeste gasten komen stilletjes aan boordop maandag maar gedurende de reis komen ze los. Op de oude boot was de bonte avond van de eerstejaars het hoogtepunt, nu op de nieuwe boot is de muziekavond de gangmaker.
Natuurlijk moet je zo’n week niet onderschatten, toch heb je een vakantiegevoel en na mate je vaker meegaat wordt dat steeds meer. Geen reis is het zelfde en altijd weer verrassend, ik heb al van alles meegemaakt : een gast uit Breda die sokken voor mij breide,als reserve gebeld worden en in Wesel aan boord springen of aan boord komen en niet op de vrijwilligerslijst staan . Foutje , geen reis maar wel een bos bloemen.
Die 25 jaar Zonnebloemvrijwilliger hebben mij veel gebracht, veel schik en mooie ontmoetingen. Ik kan het een ieder aanraden , als je graag iets voor een ander doet en wat tijd over hebt , meld je aan bij de Zonnebloem en bekijk Duitsland / Nederland eens vanaf het water.
Schim