Ze weet dat beter worden niet meer kan, maar
hoop houden is voor haar kunnen volhouden..
Het is aan mij de taak om in alles dat te
respecteren en, het er toch over te kunnen
hebben. Dat beter worden niet meer kan.
Wanneer ik kom en in gesprek ben met haar &
haar gezin zegt ze iets bijzonders, waarmee ze
mij raakt. Toen ik aan de telefoon je stem
hoorde, zo liefdevol en rustig, wist ik al dit
komt goed. Hiermee heette ze mij al welkom
met praten over niet meer beter kunnen worden
en daarmee ook haarzelf.
De eerste stap zette ze zelf.
Ontroerd hoor ik haar aan, ik denk aan het
nummer De Kern van Stef Bos;
Leren lopen in verlangen
Ook al raak je alles kwijt
Open staan voor wat je bang maakt
Open staan voor wat zich sluit
In de spiegel blijven kijken en jezelf niet
ontwijken
Afstand nemen, wakker blijven in een
doorgedraaide tijd
En alles zien vergaan en toch geloven in wat
blijft
Ik rij naar huis, dankbaar voor dit waardevolle
werk en mijn hart wat elke keer opnieuw kan
welkom heten en blijven bij de bron, daar waar
het raakt. Voor dit gezin was het meer dan
waardevol toch samen te kunnen praten over
dood gaan, over dat waar je bang voor bent,
het missen en afscheid nemen. Ik zie hoe de
liefde stroomt in al het verdriet wat is.
Rust zacht lieve dappere vrouw,
je hebt zoveel gegeven om te herinneren
en daarin leef je voort.
Wanneer iemand waar we veel van houden niet
meer in ons midden is leren we anders
vasthouden, de herinneringen te koesteren en
ons te beseffen dat de liefde altijd blijft.
Esther Mars. Bij5 Coaching