De afgelopen week zag ik op social media meerdere malen dezelfde afbeelding voorbijkomen: een tekstballon met de tekst ‘Hé, wat leuk, jij denkt er heel anders over. Vertel!’
Iemand had deze tekst zien hangen op een basisschool en besloot er een foto van te delen.
Als ik de reacties zo las, vertolkt deze tekst een sentiment dat bij veel mensen een bepaalde snaar raakte. En dat snap ik wel, want ‘jij denkt er heel anders over’ in combinatie met ‘leuk’ zien we momenteel niet zo vaak. Een andere mening lijkt iets geworden waar met harde hand tegen moet worden opgetreden, in plaats van een opening voor een gezonde, inspirerende of leerzame discussie.
De afgelopen anderhalf jaar is ons dat ook niet makkelijk gemaakt. Lockdowns en afgelastingen zorgden ervoor dat we minder buiten de deur kwamen en daarmee ook minder buiten onze eigen sociale kring. En de digitale variant van ons sociale verkeer wordt streng gereguleerd door algoritmen die feilloos onze meningen en interesses herkennen en ons vervolgens ‘content’ aanbieden die daar binnen past, omdat de kans dan het grootst is dat we blijven klikken. En dat vinden de adverteerders zo fijn.
Het idee dat het leuk is om een andere mening te horen, is zodoende een beetje ondergesneeuwd geraakt. Online en in het echte leven ontstonden bubbels, waarbinnen het eigen gelijk geen tegengas krijgt en dus uitgroeit tot rotsvaste waarheid. Wel zo overzichtelijk, zeker in onzekere tijden waarin complexe kwesties ons leven voelbaar beïnvloeden.
Inmiddels raken we langzamerhand weer gewend aan het idee dat we weer wat vaker de deur uit kunnen: thuiswerken is niet meer verplicht, de theaters en concertzalen starten voorzichtig weer op en winkels, stadions en kroegen mogen we ook weer in. Toch is het nog niet helemaal zoals het was. Het echte vrijblijvende, ongedwongen leven van voor 2020 is nog niet helemaal hersteld. Nog steeds worden concerten en theatervoorstellingen uitgesteld (wat in het vat zit verzuurt niet, blijven we steeds maar weer tegen elkaar zeggen, terwijl mijn mailbox inmiddels uitpuilt van de kaartjes die geldig blijven voor een nieuwe datum in 2022).
We missen, kortom, nog de spontane momenten. Zomaar iemand tegen het lijf lopen op het Oranjefeest en belangrijke gesprekken voeren over onderwerpen waarvan je de volgende dag niet meer weet hoe je er ooit op gekomen bent. Of op de Wiekelaar-bazar een biertje drinken met een lang niet geziene kennis, achteloos leunend op je zojuist gewonnen droogrek.
Net wat meer van die spontane ontmoetingen, in ongedwongen sfeer mensen van buiten je bubbel spreken. Dat zou ons wel weer eens goed doen. Tenminste, dat denk ik. Het is maar een mening.
Dennis van Oenen