Stilte

Wikipedia over stilte:

‘ Stilte is de ervaring van geen enkel geluid of de ervaring van zo weinig geluid dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd. Stilte kan echter ook als beklemmend of bedreigend worden ervaren.’

‘ Met stilte kan respect tot uiting worden gebracht. Het kan ook dienen als een moment van bezinning. Op begrafenisplechtigheden heersen vaak momenten van stilte. Ook worden bij ceremoniële herdenkingen aan overledenen, individuen of groepen, vaak een of meer minuten stilte in acht genomen.’

Stilte zegt soms zoveel meer dan woorden en het is zo sterk wanneer je samen stil kunt zijn. Ik kan enorm genieten van stilte. Wat absoluut niet betekent dat ik alleen maar stilte om me heen wens. Geluid is ook prettig, de stemmen van je dierbaren, het fluiten van de vogels, een goed concert, de geluiden van je omgeving. Ze bieden herkenning, voorspelbaarheid, geruststelling, want ze horen bij een bepaalde activiteit, een seizoen, een omgeving, de mensen om je heen.
Niet iedereen kan uit de voeten met stilte. Je kent ze vast wel, mensen die altijd praten. Al is het alleen maar om te voorkomen dat het stil wordt om ze heen. Mensen die praten om te praten, die altijd gespreksstof hebben, al gaat het nergens over.
Stilte voor de storm is vaak een onheilspellende stilte, in letterlijke en figuurlijke zin. En soms is stilte pijnlijk, wanneer je elkaar niet meer verstaat en er niets meer te zeggen valt of omdat het verkeerde is gezegd….
Stilte uit respect. We hebben net 4 mei gehad, de dodenherdenking. Uit respect voor alle mensen die hun leven hebben verloren in oorlogsgebieden zijn we 2 minuten stil. Een klein gebaar, mooie symboliek en veel mensen doen mee. Ook dit jaar maakte ik na de herdenkingsdienst een stille tocht mee. Alhoewel stil….
Behalve die ene keer in voormalig Kamp Westerbork heb ik nog nooit een volledig stille tocht op 4 mei meegemaakt.
Aangenomen dat iedereen vrijwillig kiest voor deelname aan zo’n tocht en zich dus bewust is van het doel snap ik niet dat je je mond opendoet tijdens het lopen, anders dan om te ademen. Wat maakt dat je jezelf en je impulsen niet even stil kunt zetten uit respect en ter nagedachtenis aan alle gevallenen, die maken dat wij hier nu in vrijheid kunnen leven of bezig waren met vrede creëren of te behouden elders in de wereld?
Waarom loop je dan mee?

IK