Hoorde ik hem nou weer? Ik schrik wakker en laat mijn ligstoel voorzichtig voorover kantelen. Als een vogel, die een worm wil vangen, speur ik van achter mijn zonnebril mijn omgeving af. Ik meende hem toch werkelijk weer te horen, maar ik zie niets. De tijd dat ik lekker in mijn achtertuin kon relaxen is voorbij. Sinds deze zomer is er een gluurder bij ons in de buurt actief. Al een paar keer heb ik een glimp van hem opgevangen.
Jaren duurde het voor onze groene afscheiding dicht en flink op hoogte was. Nu ik eindelijk in mijn blootje door de achtertuin kan rennen, durf ik het niet meer. Juist als het prachtig mooi weer is, word ik begluurd. Dat anderen naar mij kijken, kan me niet schelen. Maar niet als ik vrij ben en in de zon lig of als ik in mijn sexy tuinoutfit het onkruid sta te wieden. Ook al is de heg aardig dicht, ik durf zelfs mijn ondergoed niet meer buiten aan de waslijn te drogen te hangen. Ze hoeven niet alles van me te weten.
Mijn buurvrouw, die overdag vaker thuis is, heeft hem ook al een paar keer gezien. Zij houdt ook niet van dat gegluur, maar zij maakt zich er wat minder druk om. Ik vind het een behoorlijke aantasting van mijn privacy en ik vind dat dit verboden moet worden. Maar ja, dan moet je wel weten wie de dader is. Zo’n drone kunnen ze immers overal laten opstijgen. Iemand die op een trapje staat en over mijn schutting kijkt, kan ik nog achtervolgen, maar een drone verdwijnt in de lucht.
HL