Ieder jaar organiseert de Roemeniëwerkgroep van de Protestantse gemeente te Dalfsen een voorjaarsreis naar Roemenië.
Deze Roemeniëwerkgroep wordt nogal eens verward met de stichting Vrienden Oosteuropa of met de stichting Dalfsen helpt Oost-Europa (wij zijn wel vrienden van Oost-Europa en proberen ook wel te helpen, maar het zit niet in onze naam). Overigens werken we wel samen in de overkoepelende organisatie HOEDT (Hulp Oost-Europa Dalfsen Totaal). Het is maar dat u het weet.
Wij (Willie en ik) gaan niet ieder jaar mee op voorjaarsreis, maar dit jaar leek het ons goed om weer eens mee te gaan. Daar hebben wij geen spijt van. Hoewel het een lange rit is, is het steeds weer opvallend wat je aantreft op nog geen 2000 km van Oudleusen.
Zo bezochten we Casa Ana, het inloophuis voor zigeunerkinderen, gerund door Jorrit en Ellen Zelle. De verhalen die zij vertellen over de leefomstandigheden van deze kinderen zijn schrijnend en ongeschikt voor deze column. In Casa Ana doet men heel goed werk voor deze zigeunerkinderen.
We verbleven enkele dagen in het dorp Grindeni, waar we bij een gastgezin overnachtten. Hier wordt een nieuw verenigingsgebouw neergezet. We hielden er een kledingverkoop ten gunste van de bouw. Op zaterdagmiddag konden we ontspannen genieten van een rit met paard en wagen door de heuvels van Grindeni. Na een boerderij bezocht te hebben was het tijd voor een picknick in de natuur. Op zondag was er een gezamenlijke kerkdienst waarin ook ds. Hans Schipper voorging en er ook een kind gedoopt werd. Heel bijzonder om dit allemaal mee te maken.
In Stana werden we vervolgens hartelijk ontvangen door vele oude bekenden. Hier heeft de werkgroep acht jaar lang de bouw van een multifunctioneel gebouw financieel gesteund. Op zondagavond werd gezellig tot in de late uurtjes bijgepraat. We beleefden dat echt zoals onze tolk eens noemde: ‘losheidtijd’.
De laatste plaats die we bezochten was Mineu. Hier staat een kerk met houten dak en een losstaande houten dak en een losstaande houten klokkentoren (de dakbedekking doet denken aan de Noorse staafkerkjes).
Waar je als gast in Roemenië altijd op kunt rekenen:
- Hartelijke knuffels bij ontvangst (zonder aanzien des geslachts)
- Goede en uitgebreide maaltijden, vaak wordt daarbij wijn en mineraalwater aangeboden
- Palinka (nogal sterk drankje) wordt bijna altijd aangeboden, zelfs bij het ontbijt
- Verrassende dingen die we tegenkwamen:
- De predikantsvrouw in Mineu die 125 geiten houdt.
- De boerendochter van ons overnachtingadres in Grindeni die enkele hectares lavendel verbouwt, 2000 kuikens opfokt en nog drie dagen per week agricultuur gaat studeren.
- Een vet broodje gezond maken
- (snij een punt aan een stok uit het bos, prik er een blokje spek aan, hou het blokje spek boven het kampvuur totdat het gaat druppelen, laat de druppels op een plakje brood vallen, herhaal dit enige malen en completeer het broodje met sla, tomaat, komkommer en paprika. Vet joh!)
- Een rit met paard en wagen waarbij de plaatselijke jeugd druk in de weer is met hun smartphones
- houten WC’s buiten en platte beeldschermen binnen.Als je zo onderweg bent kom je tot de conclusie dat je wel heel lang moet leven om veel van de wereld te zien.
- Tot nu toe gaat dat goed.
- Henk van Oenen.