Bij The Roadrunner twee containers.
De oud papieractie in Oudleusen is feest door het ontmoeten, de roddel, de kolder en de educatie. Er staan vriendelijke helpers die dozen uit de auto halen.
Het is druk. Ik vraag aan D of er wel eens ongelukken zijn gebeurd. Dat was zo. Er reed er eentje achteruit en klapte zo op een ander . ‘En toen kreegn wi’j der papierwark mee’ zegt D, ‘ie bent dan ok zomar getuuge in een proces’.
Vroeger was het oudpapierverzamelen ook al vermakelijk.
De schooljeugd hielp mee op de woensdagmiddag.
De containers waren geparkeerd op de Leusener Es, ingang vanaf de Holle Weg. Enkele leerlingen stonden het papier aan te stampen.
Het oudpapier werd opgehaald met opraapwagens achter trekkers.
Elke bereidwillige boer had een route. Kinderen laadden de bundels op.
Het mooiste karwei vonden de kinderen het werken in de containers. Ongeduldig wachtten ze op de wagens. Vooral die van de route Hessenweg- Zuid bevatte interessante lectuur; niet alleen Libelles, Donald Ducks en Kuifjes maar ook ….oh, schande, De Chick en De Candy. Ik heb gehoord van een onderwijzer dat de foto’s zo expliciet waren dat het geven van seksuele voorlichting een makkie was. De jeugd was goed voorbereid dankzij de beelden. En er waren vragen zat.
Hier was dus al vroeg sprake van vraag gestuurd, kwalitatief hoogstaand onderwijs.
Mogelijk dat daardoor van de kinderen die vier jaar later verkering kregen slechts weinigen een moetje opliepen.
Terug naar zaterdag. H lost zijn vrachtje, maakt een praatje en groet met ‘Kalm an’. Ik roep: ‘ Niks kalm an, ik goa vanmiddag flink te keer op de mountainbike. Lakker raggen op de paagies; alleent jammer da’j naans meer mag komm’m. Doaroaver he’k aj’s een column eschreev’m…s da’k aait 60 euro in de zak hebbe um de bekeuring drek of te rèèken’n’.
Op dat moment komt de heer S te O bij de containers, het portierraam open.
S hoort iets over 60 euro en column en roept: ‘ Of krieg ie 60 euro veur zo’n artikeltien?’.
Ik zeg; ‘ 60 is veuls te weinig! Uren typewarke en dan ok nog de censuur. Ik lèèze et hele stuk veur an Tonny. As die lacht giet et deur.‘ (Dit keer geen lach, nog geen glimlach. Rimpels en een benepen mondje. Tonny zegt:‘Zo’n onderwarp mu’j niet te vaake doen’ .)
S :’Is het altied zo dat as Tonny lacht, et deur giet??’ Ik houd me wijselijk stil.
Verder werd er nog iets geroepen over viagra en puur natuur. En zo had ook dit keer het oudpapierwerk een voorlichtend karakter.
Bertus Grotenhuis.