Hij wil met de crossfiets door de bossen. Lekker pezen tegen de bulten op, boompjes ontwijken, scherpe bochten maken, terwijl hij de achterrem aantrekt. Dat vindt hij mooi. Samen met een vriend doet hij dat al jaren. Daarbij hinderen ze niemand. Geen wandelaar, geen konijn, geen wolf.
En nu mag dat niet meer. Overal staan bordjes met daarop ‘verboden voor mountainbikes’.
Daaraan ergert hij zich, want hij is ervan overtuigd dat de sporen van de banden niet meer indrukken achterlaten dan de voetzolen van de wandelaars met hun diep geprofileerde zolen.
Hij zint op actie.
De volgende keer neemt hij een dikke viltstift mee. Achter de zin ‘verboden voor mountainbikers’ zet hij: ‘ín groepen’ Dan kan het wel met z’n tweeën. Of hij verwijdert de hele zin met een vette zwarte streep.
Ook neemt hij zich voor €60,- euro op zak te hebben. Dan kan hij direct de boete afrekenen die hem wordt opgelegd door de boa, de wout, de boswachter. Als hij zes keer heeft gefietst zonder bekeuring kost hem het genot van het crossfietsen maar een tientje. Een kroegentocht is duurder.
Maar hij is gedecoreerd. Hij kreeg op 27 april een lintje. En ja. Noblesse oblige. Deze onderscheiding verplicht hem in de pas te lopen. Hij kan het als lid in de orde van de Nederlandse Leeuw niet maken burgerlijk ongehoorzaam te zijn.
Dat is jammer, want nu moet hij zich gedragen. Dan speelt door zijn hoofd: If you obey all the rules you miss all the fun.
Hij levert zijn lintje in en fietst waar hij wil.
Bertus Grotenhuis.