Al bijna 2 jaar staat mijn vakantie naar Ecuador(Zuid Amerika) gepland. Helaas schrijft Buitenlandse Zaken:
“Door het coronavirus is Ecuador een hoog risicogebied.
Reis alleen naar Ecuador als het noodzakelijk is.
Een vakantie is geen noodzakelijke reis”
Wat gelijk opviel, tijdens mijn niet noodzakelijke reis, was dat iedereen werkelijk overal met een mondkapje rondloopt alsof dat niet raar is. Ook buiten, ook de wat grotere kinderen. Sommigen zelfs 2 over elkaar. Ook met de zeer lage besmettingscijfers.
Dat vinden wij niet raar, dat vinden wij héél bijzonder.
Dat mij vaak werd gevraagd (stiekeme QR code) of ik al was gevaccineerd, met welk ‘merk’ en hoe vaak. Dan vertelden ze vol trots welke zij hadden gehad.
Daarnaast zijn persoonlijke vragen ook heel normaal. Hoe oud ben je? Waar is je man? Hoeveel kinderen heb je? Geen. Oh waarom niet?
Hoeveel verdien jij? Hoeveel kost jouw auto? Waarom daar wel en hier niet?
Stel je eens voor…..
Vandaag op weg naar nationaal park Cajas(Andes gebergte). Lekker wandelen en ben inmiddels aan de hoogte – 4000m – gewend.
Het is zo’n dag die begint als ‘rokjesdag’ en eindigt in een regenpak.
De zon brak voorzichtig door de laaghangende mist heen. Prachtig.
Een wandeling met brede paden. Rond de 3 uur vertelde de mevrouw, nee je kunt maar 1 route lopen. Dus héél makkelijk.
Na 4 weken Ecuador moest ik inmiddels beter weten……..
Natuurlijk zijn er meerdere routes, natuurlijk kom ik na 1.5 uur al kletsend met 2 medewandelaars een bord tegen dat deze route 5.5 uur is.
Natuurlijk is het soms een smal, steil en modderig pad.
Natuurlijk kwam ik weer op de juiste route en net op tijd in een de taxi voor er een mega regen-/onweersbui losbarstte.
Nauwelijks ziekenhuis opnames, hoge vaccinatiegraad, discipline en geduld bij de bevolking zorgt voor rust in een land. Gelukkig zit Buitenlandse zaken er ook wel eens naast! En als “Columnist” voor de Vechtanjer werd mijn reis gelijk “noodzakelijk”.
Gerda Timmerman