Monsters

Wat was er veel te beleven de afgelopen tijd op
en langs de Hessenweg. Monsterachtige
machines maakten het vertrouwde Hessenweg /
Oudleusen aanzicht tot een maanlandschap.
Zand, vooral veel zand en daar tussendoor
werden de tunnels aangelegd en de rotonde en
nieuw asfalt aangebracht. Enorme kranen legden
de tunnelonderdelen er als lego in. Vertier zat!
Heel wat dorpsgenoten namen een kijkje en
bespraken de situatie. “Mut det noe, zovölle
tunnels? En dan ok nog iene veur het wild. Wat
kost det ollemoale niet?’ Ja, dacht ik, kon
eigenlijk ook wel wat minder misschien.
Maar wacht eens even, we hebben toch het
laatste klimaatrapport gezien en de water en
vuur rampen in het journaal. Dat liegt er niet
om. Eigenlijk zijn we hier in Oudleusen nu goed
bezig dus door geld uit te geven aan fietsers,
voetgangers en het wild. Want dat is nou net de
groep die niet heeft bijgedragen aan de grote
millieurampen van deze tijd.
Toekomstbestendig dus. Die houden we erin.
En verder bieden de tunnels natuurlijk volop
kansen voor activiteiten in ons dorp. Daar zullen
we nog wat van beleven. Sponsorlopen worden nu
uitgezet van tunnel tot tunnel. Nemen we er
twee of drie? Hond uitlaten wordt een makkie
want je bent zo aan de overkant en het blaffen
van de hond klinkt ook lekker hard in de tunnel.
Vindt zo’n beest leuk. Krijgen we weer eens een
ouderwetse smak sneeuw dan hebben we meteen
een ski- en sleepiste. En waarom zou de
volgende Tour de France niet hier starten?
Wij hebben de voorzieningen. We kunnen zeker
nog meer bedenken. Fantasie genoeg. Kijk maar
naar de palmboom op de rotonde.En al die
kosten die er zijn gemaakt? Die halen we er zo
weer uit door minder auto te rijden en minder
te vliegen. We kunnen nu in ieder geval veilig
oversteken door al dat harde werken van de
medewerkers van de BAM. Dag en nacht gingen
ze door. Maar dat konden ze volhouden door al
dat door Mansier verstrekte voedsel natuurlijk.
Nu is de weg weer open. De monsters zijn weg.
Er gloort altijd weer licht aan het eind van de
tunnel.
Willie van O.