Geocaching

Al enige tijd is het ommetje, een app ontwikkeld door de hersenstichting, zeer populair. Er is zelfs al een “Oudleusener ommetje”, genaamd O’leusenBeweegt.
Vanwege de coronapandemie en alle beperkingen die dat met zich meebrengt, is wandelen voor velen een geliefde, gezonde vrijetijdsbesteding geworden en gebleven.
Om het nog gevarieerder en spannender te maken is het erg leuk om het te combineren met geocaching.
Deze hobby kan je op plekken brengen waar je normaal niet zo snel zult komen, het nodigt je uit om naar buiten te gaan, om te wandelen en te fietsen. Je komt heel veel te weten over zeer bijzondere plaatsen.
Wist u bijvoorbeeld dat Kamperveen een begraafplaatsje heeft genaamd de Dompe? Daar liggen, naast de contouren van een kerk, nog twee grafzerken van een echtpaar dat leefde eind 1800, begin 1900.
Wist u dat een paar kilometer ten noordoosten van Oosterwolde de buurtschap Trutjeshoek ligt. Hier staan ongeveer 10 woningen en wonen zo’n 25 personen. Zij worden “Trutten” genoemd. Zoals u zult begrijpen, zijn ze daar niet altijd even blij mee.
Heeft u wel eens gelet op de stolpersteine die in verschillende dorpen en steden zijn neergelegd? Een stolperstein, ook wel struikelsteen of gedenksteen genaamd, is een persoonlijk gedenkmonumentje voor een Joodse inwoner die in de oorlog werd weggevoerd en omgebracht door de nazi’s. Het zijn kleine, vierkante, goudkleurige tegeltjes die, voorzien van naam, geboorte,- en sterfdatum, in de stoep voor hun toenmalige woning zijn verankerd. Gelukkig verschijnen deze struikelstenen op steeds meer plekken.
Wist u dat er in Zwartewaterklooster onlangs een eendenkooi in ere is hersteld.
Wist u dat landgoed Groot Hoenlo, tussen Olst en Boskamp, in de jaren 70 enkele jaren het woonadres van Harry Mulisch was? In zijn literaire roman: “De Ontdekking van de hemel”, zijn enkele personages gebaseerd op toenmalige bewoners van het landgoed.
Nog niet zo lang geleden was er in Nieuwleusen een nieuwe cache gelegd. Nadat ik onze kleinzoon van 6 uit school had gehaald, zijn we meteen even gaan zoeken. Kleinzoon mocht op de telefoon de weg wijzen. Eenmaal op de juiste plek aangekomen had hij de cache al snel onder een bankje gevonden. Hij noemt zich sinds die tijd de beste navigator en zoeker.
Toen ik in mijn telefoon melding maakte van onze vondst, (ging loggen, zoals dat heet) had hij inmiddels een stokje gevonden waarmee hij in het zand kon schrijven. Hij zei: “Oma, ik ga de volgende zoekers even helpen, ik heb opgeschreven: ‘Hier ligt een kers!’”
Dit alles maakt het leven zo leuk!
Dus als u nog een leuke hobby zoekt, waarbij u in beweging moet komen, probeer geocaching!
Corjandu.