De Burgemeister van Oldluus’n

Bijna elke dag zagen we hem voorbij wandelen, handen op de rug, met kalme tred. Samen met zijn vrouw Gé, later alleen. De burgemeister van Oldluus’n. Een vertrouwd beeld dat al een tijdje geleden stopte, want het ging niet meer zo goed met Wim.
Het gemis van zijn vrouw was groot en al was hij dol op zijn kinderen en kleinkinderen, het huis was wel erg stil zonder haar.
Een markant man, dat was Wim Wildvank. Voor mij persoonlijk was hij lange tijd verbonden met het podium van de Wiekelaar. Want in de periode dat ik naar de lagere school ging, was Wim niet alleen voorzitter van de Oranjevereniging, maar zat hij ook in de beheerscommissie van de Wiekelaar.
Vaak deed ik mee met de optocht en als we dan na afloop in de Wiekelaar bij elkaar kwamen en we, voor mijn gevoel, eindeloos moesten wachten op de prijsuitreiking, dan was ik zo blij als Wim op het podium verscheen. Zijn verschijning betekende dat de uitslag aanstaande was.
Tijdens de bazar deed hij het rad van avontuur, ofwel de verloting en was hij spreekstalmeester. Dat deed hij op geheel eigen wijze, met hier en daar een kwinkslag. Hij ging GoosWilm en Ard Brasjen voor, zeg maar.
Voor het schrijven van dit stukje heb ik wat hulp gehad en zo ontdekte ik dat hij eind jaren ‘70 al afscheid nam van de Beheerscommissie en het stokje overdroeg aan Willem Goos. In mijn herinnering heeft hij dit veel langer gedaan, maar dat gold voor de Oranjevereniging. Die heeft hij in 1970 opgericht, onder andere samen met Klaas Mansier en Jans van der Vegt en daar bleef hij 22 jaar aan verbonden. Als voorzitter ging hij steevast voorop in de optocht. Bij het 40-jarig jubileum van de Oranjevereniging viel me de eer te beurt om samen met Wim een dubbelinterview te mogen doen voor de Stentor. Hij als voorzitter van het eerste uur en ik als de voorzitter van dat moment. Verleden en heden kwamen daarin samen en hij had mooie verhalen.
Daarnaast had hij natuurlijk samen met Johan van Jan van Hans transportbedrijf D&W. Samen vervoerden ze jarenlang vee naar verschillende markten. De Historische Kring heeft hier ooit een mooi artikel over geschreven in Rondom Dalfsen.
IK