Dag Willem.

Wim Mulder, geboren en getogen Oudleusenaar, is dinsdag 15 januari overleden.

Hij werd geboren in 1948 aan de Hessenweg als zoon van de plaatselijke kruidenier. Als kind mocht hij zijn moeder helpen in de winkel. Het oorspronkelijke gebouw waarin de winkel gevestigd was, werd in 1979 afgebroken. Wim bouwde een nieuwe woning op dezelfde plek die inmiddels al jaren aan de Parallelstraat lag en ging daar samen met zijn vrouw Siny wonen. Ze kregen twee dochters.
Wim was een levensgenieter en bourgondiër bij uitstek met een groot gevoel voor humor. Tot zijn pensioen was hij buschauffeur bij de GEBO. Hij reed dagtochten en meerdaagse reizen en ging daarvoor ook naar het buitenland. Duitsland werd zijn tweede heimat, hij hield van de Duitse keuken en de muziek. Hij wist in binnen- en buitenland de weg, kende elke stad of dorp waar iets te beleven viel en wist overal de goede restaurants en cafeetjes te vinden. Zo goed dat zowel de Plattelandsvrouwen als Plaatselijk Belang Oudleusen jarenlang samen met hem hun dagreizen samenstelden. Hij had goede tips en zorgde voor een mooi en interessant programma waarbij hij genoeg te vertellen had onderweg. Als een ware entertainer vermaakte hij zijn passagiers met verhalen over de omgeving, vertelde hij een mop of liet hij een Duitse schlager uit de radio knallen, meezingend uit volle borst. En zingen kon Wim!
Onlangs vertelde hij nog over de dag dat hij met een bus vol mensen uit Heino in de buurt van Bad Münstereifel reed en ze als verrassing meenam naar het café van de beroemde Duitse zanger Heino. Daar aangekomen, was Heino zelf aanwezig en bleek hij het dorp Heino in Nederland goed te kennen: “In der nähe von Zwolle!”
Wim was naast buschauffeur ook een verhalenverteller. Hij kende veel mensen van vroeger en wist meestal ‘woar aj d’r iene van waar’n’. Maar ook voor anekdotes kon je bij hem terecht. Vroeg je hem naar Willem Buis en Bolleboksie, ging hij los! Hij las over de tweede Wereldoorlog en met name over de interneringskampen in Duitsland. Hij beschikte over veel feitenkennis.

Voor een feestje was hij altijd te porren en verkleed als dwerg (op de knieën) bij de straatjurering tijdens het Oranjefeest had hij lol als geen ander. Een borreltje erbij en dan kwam het: “Hej, mu’j is em’n luuster’n……” steevast gevolgd door een ‘goeie bak’.
Willem, een markante persoonlijkheid met een duidelijke mening die hij, met respect voor zijn medemens, niet onder stoelen of banken stak.

Gute Reise!