BIJ5 tips

Zo fijn dat we hier op het platteland oog hebben voor en omkijken naar elkaar, helemaal wanneer verlies op ons levenspad komt.
Als naaste ben je betrokken, wil je graag iets doen. Ben je benieuwd hoe het met de ander gaat. En kan je zo twijfelen waar je goed aandoet. Wil de ander het er juist wel of niet over hebben?
Wanneer je ernaar vraagt zit die ander er misschien helemaal niet op te wachten. Eigenlijk breek je je hoofd er ook over wat je dan kunt zeggen? Maar helemaal niets zeggen lijkt misschien weer alsof je er geen oog voor hebt. Van beide kanten is het zoeken en juist nu wil je er voor elkaar zijn, maar hoe?
Een rijtje BIJ5 tips lijkt mij in deze fijn:
• Bedenk je; ik weet niet wat ik zeggen moet, is genoeg. Die deelde ik hier al eens eerder met je, en is echt van grote waarde. Ik weet niet wat ik zeggen moet, maar ik denk aan je. Het is een hele warme omhelzing, van woorden in laten voelen dat je betrokken bent zonder moeilijke vragen
• Als naaste sta je machteloos aan de zijlijn, dat gevoel omzetten in iets doen is heel fijn. De vraag als ik iets voor je kan doen, is vaak te groot. De ander zit zo vol met het verlies dat nadenken over die vraag vaak al veel is. Je moet ook over de drempel heen om hulp te durven vragen. Vaak gebeurd dat dan niet.
• Wat doe je dan wel? Vraag gelijk terug, wat wil je dan voor ons doen en wanneer. Bedenk je dat het je naaste helpt er nu voor jou te mogen zijn.
• Maak het praktisch; Ik zou graag iets voor je doen. Helpt het je als ik voor je kook? Helpt het je wanneer ik voor je stofzuig? Daarmee maak je de drempel om hulp te aanvaarden veel kleiner
Ik deel graag op deze plek iets met jou, waar ik je mee mag inspireren, daarom hoor ik heel graag waar volgens jou de volgende column van Bij5 Coaching over mag gaan? Mail je het mij naar; info@bij5-coaching.nl
Groet, Esther Mars