Besodemieterd

Een mooie welverdiende 1e prijs voor het Boekweitland voor de straatversiering. Kostte het ons vorig jaar nog bloed, zweet en tranen, dit jaar voelden we de sfeer van de jaren vijftig. Na deze mooie donderdagavond was er vrijdagavond de optocht en zaterdagmiddag het spektakel bij de tent. Met een hele groep namen wij deel aan onder andere het ballonvoetbal, kwalleballen, en touwtrekken. Na al deze zware inspanningen leek het Jan en mij een goed idee om nog even wat te gaan eten bij Mansier.

Het was prachtig weer deze zaterdag waardoor het terras al mooi vol zat. Aan de parallelweg staat een mooie Jaguar cabrio. We nemen plaats naast een tafeltje waar een man alleen zat te eten, strak in pak, keurige man (waarschijnlijk de cabrio eigenaar). Wij bestellen een patatje en een pilsje, en na een minuut of tien zitten hebben we een bodem gelegd voor de zaterdagavond in de feesttent. Net als wij opstaan om binnen te gaan betalen, maakt ook de man naast ons z’n glas leeg, staat op en loopt richting zijn auto. Bij het betalen komen we er achter waarom de ‘keurige man’ zo’n haast had om weg te komen.

Deze meneer had bij de bar aangegeven bij ons te horen en had verteld dat wij wel zouden betalen. Vol ongeloof en een heel klein beetje woede zijn we op de fiets de Parallelweg opgegaan en of het geluk aan onze kant was weet ik niet maar voor het stoplicht zien we de man zitten in z’n cabrio.

De man schrikt zich kapot en begint gelijk excuses te maken; sorry ik ben mijn portefeuille vergeten bij mijn hotel en ik wist niet wat ik moest doen. Ik maak het goed. Ik zal jullie betalen, maar dan moet ik eerst naar mijn hotel in Zwolle. Een glimmend koffertje op de achterbank van de auto verdween bij ons onder de snelbinders als verzekering dat de man woord hield. Tevergeefs. Na nog een uur gewacht te hebben bij Mansier zijn we naar huis gegaan en hebben de man nooit meer teruggezien. Het koffertje staat nog steeds bij mij in de gang. Wat er in zat? Nog zo’n sterk verhaal.

 

Pierik & van Lenthe