Ambassadeur

“Zet dingen op papier dan blieft ze hier”.
Velen zullen Wim geregeld hebben zien wandelen met zijn hond via de Zandsteeg (Holleweg) naar de Oude Oever, zijn geliefde gebied. Om de Landskroon, de oude boerderijen daar en zijn eigen erf Het Heijink, hij wist er alles van en schreef er boeken over. Hij wist als geen ander van de oude geschiedenis van Oudleusen. Een rustige persoonlijkheid, graag een beetje op de achtergrond maar met een heel creatieve geest. Als kind al schreef hij samen met zijn tweelingbroer stripverhalen over cowboys en indianen. Later voor het jeugdwerk musicals en toneelstukken. Hij maakte liefst zelf de decors en deed ook het grimeerwerk. Raakte zo ook bij toneelvereniging Oleu betrokken waar hij jarenlang speelde en regisseerde. Het Oudleuser dialect was hem goed bekend en zo schreef hij geregeld dialectverhalen in de dialectmaand maart in het kader van “Kieken wa’j zegt”. Daarvoor gebruikte hij graag moeilijke oude woorden die hij nog kende van zijn opoe, waardoor de vragenlijst voor velen nogal ingewikkeld werd. Omdat hij als journalist veel wist van de Dalfser politiek begon hij op een gegeven moment met de Oudejaarsconferences. Eerst helemaal alleen met begeleiding van Gerlof Veldhuis en later met een grotere groep. Zo kreeg hij de Wiekelaar stampvol en iedereen zat met een oliebol op de vuist enorm te genieten van de invallen en creaties van Wim die hij op zijn onnavolgbare manier op het podium bracht. Zonder iemand onderuit te halen trouwens. Vooral na zijn pensionering ging hij weer ijverig aan het tekenen en schilderen. Toen ook schreef hij een boek over de bekende Oudleuser marskramer Willem Buijs. Ook daar maakte hij een musical over net als over zijn geliefde schilder Claude Monet. Het was een mooi moment toen we op 14 september bij hem op de gevel het naambord “Het Heijink” konden onthullen. Toen was hij al ziek maar gelukkig heeft hij nog een redelijk goede periode gekend waarin hij nog weer schilderde en onlangs nog een column schreef voor de Vechtanjer over de ambassadeurs van Oudleusen. Natuurlijk was hij zelf ook zo’n ambassadeur want zonder enthousiaste, creatieve mensen in een kleine kern die dingen organiseren ben je nergens. Jaren terug zongen Bertus Grotenhuis en Wim Hogenkamp bij de SPOT avonden in de Wiekelaar: “Zet dingen op papier dan blieft ze hier”. Wim van Lenthe deed het. Wat let ons?
W. van Oenen