Dansen op de vulkaan

Ik sprak laatst iemand, die als bijverdienste trainingen geeft. Hij was nu bezig met het voorbereiden van een nieuwe cursus, die hij “Dansen Op De Vulkaan” had gedoopt. Toen ik hem vroeg of het een mix van stijldansen en bikram yoga was, moest hij lachen. En ik had het kunnen weten, want meestal zijn die cursussen nogal wazig van aard. Maar deze, zo zei hij, is zeker niet vaag, want het gaat over je levenshouding. Toen ik hem daarop vragend aankeek beklom hij zijn (s)preekstoel.

De wereld trilt op zijn grondvesten als je de media mag geloven, begon hij zijn betoog. Alles wat er in de wereld gebeurt stormt zonder vertraging onze huiskamer binnen via smartphone, i-pad of televisie. Het programma dat je nietsvermoedend aan het kijken bent wordt abrupt onderbroken voor een journaal. Zonder dat men weet wat er precies aan de hand is, duurt zo’n uitzending toch uren. Een schier oneindige herhaling van de meest gruwelijke beelden, die ongewild aan je netvlies blijven kleven. Afgewisseld door een stoet deskundigen en andere pratende hoofden, die ook niet weten wat er is gebeurt.

De aanslagen in Parijs, Brussel, Nice, Orlando en vele andere steden komen zo ongevraagd en hard ons leven binnen. Informatie is natuurlijk prima, maar berichtgeving waarin suggesties en veronderstellingen het tekort aan feitelijke kennis moeten verdoezelen helpt niet echt. Bovendien komen door deze onjuiste en onvolledige informatie er ook allerlei spookverhalen in de wereld, die daarna een hardnekkig eigen leven gaan leiden.

En zo, ging hij enthousiast verder, spelen ze de terroristen, die er juist op uit zijn om angst te zaaien, ongewild in de kaart. Door het stellen een vraag als “Kan zoiets ook bij ons gebeuren?”. Onzinnige, maar vooral onbeantwoordbare vragen. Want omdat je iets nooit voor 100% kan uitsluiten volgt er nooit een volmondig “neen” en hoort de luisteraar vooral de “ja” in de brij van woorden in de antwoorden. Als je uitgaat van het ‘worst case scenario’ wordt het leven er niet makkelijker op.

Je moet je ogen niet sluiten voor de realiteit, maar soms is het verstandig om ze heel even dicht te doen. Om iets selectiever te kijken en te wachten tot er wel relevante en juiste info is. Daarom, sprak hij, raad ik iedereen aan de cursus “Dansen Op De Vulkaan” te volgen. Niet om je ogen te sluiten voor de realiteit, maar juist om met open ogen te blijven leven. Geniet van al het goede van het leven, dat dreigt onder te sneeuwen door al dat akelige nieuws. Proef het leven, zoals je a.s. donderdag weer doen kan bij de zomerbarbecue van Dirk Wennemars, sloot hij af met een knipoog.